فرجه... پایان ترم... تعطیلی!!!

به نام او... 

       کلاسا تقریباً تموم شده... بچه های خوابگاهی خیلیاشون دارن آروم آروم میرن خونه... دانشگاه خلوت شده... 

       حتماً میگید خب که چی؟! خب، معلومه دیگه! یعنی دانشگاه به حالت نیمه تعطیل در اومده... و این میتونه برای گروه تازه تأسیس ما یه فرصت طلایی باشه... فرصت عضوگیری... در محیط مجازی... و بدون کوچکترین جلب توجهی! 

       از امروز تا میانه ی بهمن و شروع ترم جدید، تبلیغ و عضوگیری برای گروه، هدف اصلیه... با سرعتی که بچه ها دارن به این طرح ملحق میشن امیدوارم که بتونیم تعداد اعضا را به 75 نفر برسونیم... اصلاً هم کار سختی نیست... فقط کافیه هرکدوممون دو نفر از دوستامون رو با این کمپین آشنا کنیم... کار خیلی سختیه؟!

       بچه ها! جون من، فکر کنین... 75 نفر!!! 75 حامی... 75 دانشجو! 

       بعد با شروع ترم جدید، فعالیت گروهو علنی میکنیم... تبلیغ در سطح دانشگاه... البته بازم با احتیاط کامل و بدون هیچ گونه شلوغ بازی! 

       یه سؤالی که تو این چند روزه هر کی به من میرسه، میکنه اینه؛ حالا هدف کلی این کمپین چیه؟ میخواد به چی برسه؟ قصدش اینه که زیراب این تشکلای موجودو بزنه، یا خودش میخواد یه تشکل جدید راه بنداره؟ اصلاً پسر! تو دردت چیه؟ تا شیشه نوشابه تو............... آروم نمیگیری؟! و.... 

       از کسایی که سؤالو با سؤال جواب میدن اصلاً خوشم نمیاد... ولی این دفعه خودمم آره!!! 

       دوستان، شما از فضای حاکم بر دانشگاه راضی هستین؟ نیستین؟! چرا؟ مشکلتون چیه؟ به نظرتون میشه بهترش کرد... مطبوع ترش کرد؟ اگه یه تشکل دیگه نخواد آقایی کنه و چوب لای چرخ فعالیتای بقیه، اوضاع تغییر میکنه یا نه؟ اگه مراسم و اردوها و همایش ها و بزرگداشت ها، یکی پس از دیگری از طرف آقایون وتو نشه و اجازه بدن دانشجو جماعت یه کم نفس بکشه... اگه یه روز بعضیا بفهمن که با برگزاری مراسم پرفیض دعای کمیل و زیارت عاشورا اوقات فراغت همه ی دانشجوها رو نمیشه پر کرد... و هزار تا اگه ی دیگه... صنعتی اصفهان یه کم با حال تر نمیشه؟! میشه یا نه؟! اگه میشه پس بسم الله.... 

       این گروه، گروه شماست... پس اهداف و آرمان هاش هم، اهداف و آرمان های خود شماست! قراره حرف دل شما رو بزنه... بچه ها! دوستان! دیگه چی بگم؟! عزیزان! امید های فردای این مملکت! نگید از ما که گذشت... نه! کی گفته که گذشته؟! کی گفته این چند خط بالا هیچ وقت محقق نمیشه؟!... اگه "ما" بخوایم... اگه پشت همو خالی نکنیم... اگه به همدیگه اعتماد کنیم... اگه نذاریم ترس تو وجودمون رخنه کنه، خیلی راحت تر از اون چیزی فکرشو بکنید میتونیم به خواسته هامون برسیم... 

       در آخر؛ فراموش نکنید که تنها سلاح جبهه ی حاکم برای تسلط بر بدنه ی مردم، ایجاد فضای رعب و وحشت و کاشتن بذر های ناامیدی در دل اونهاست... ناامید نباشید؛ اندکی صبر... سحر نزدیک است!